Vakantie in Tanzania
Safari
Tanzania is een geweldige ervaring geweest! De reis heeft zeker een onuitwisbare indruk op ons achtergelaten! Alles was perfect verzorgd!
Mochten jullie het op prijs stellen zijn we zeker bereid onze ervaringen met jullie te delen en wat uitgebreider stil te staan bij hoe we de reis hebben beleefd. Ook kunnen we dan een selectie van onze 2500 foto’s aan jullie laten zien waarvan jullie mogelijk een selectie kunnen gebruiken voor de beeldvorming van toekomstige klanten.
Enorm veel dank voor de uitgebreide begeleiding en advisering bij de voorbereiding en de goede zorgen!
Kilimanjaro beklimming Trix en Linda
Lemosho noordelijke route
Woensdag 24 Juli 2013 at 10:23 am
Dinsdag 23 Juli 2013 Kilimanjaro, van Mwekacamp naar Mweka gate
Geoffrey maakt ons om 6 uur blij wakker omdat hij en de rest van de crew ook weer naar huis kunnen en net als wij naar een heerlijke warme douche verlangen. Zo onvoorstelbaar allemaal, vandaag voor de laatste keer porridge ( havermoutpap, zo jammer voor Linda). Om 7 uur beginnen we aan ons laatste stuk van de afdaling door het prachtige regenwoud. We lopen of liever gezegd glijden in de regen over rotsen en keien. Dat dit ook zo vermoeiend zou zijn hadden we niet gedacht. Onder aan de gate aangekomen,moeten we ons uitschrijven.
We wachten op vervoer naar onze Kia lodge. Tot onze grote verbazing zien we Marcel, Margot en Tessa heel blij de bus uitstappen, met een ongelofelijke verassing voor ons ( zie foto). Wat zijn we allemaal blij om elkaar weer te zien !
kili-spandoek
In de Kia lodge aan gekomen, worden we verrast met een warm welkom,we gaan naar de prachtige huisjes en springen direct onder douche! We voelen ons meteen weer meisje meisje. Als echte dames gaan we lunchen, uiteraard met Kilimanjaro bier! Na de lunch gaan we lekker naar het zwembad en tot onze grote verassing zien we ineens de Klilimanjaro boven de wolken uitstijgen. Er staan wel 10 mensen met telelenzen foto’s te maken, we kunnen ons nog net inhouden om niet tegen iedereen te roepen dat we daar gisteren helemaal boven op stonden.
We hebben hier Wifi en zijn aangenaam verrast door alle lieve reacties op ons blog en Facebook !!! We hebben ons niet gerealiseerd dat er zoveel lieve familie en vrienden zo met ons mee hebben geleefd. Na een heerlijk diner gaan we voldaan slapen, we kunnen het nog steeds niet bevatten!
Opgeven is voor ons nooit een optie geweest, op naar een nieuw avontuur!!!!!
Heel Veel dank, en dikke kus Linda en Trix
Maandag 22 Juli 2013 at 07:42 am
Op de top!
Na een vroeg diner, 17:00 uur, gaan we om18:00 slapen. De briefing van Thomas vers in het geheugen. We worden om 22:30 gewekt, 23:00 uur een licht ontbijt (weer pap) en om 23:30 (mzungu-time) willen Thomas en Felix vertrekken. We moeten zorgen voor minimaal 5 lagen bovenklleding en minimaal 2 lagen onderkleding. De rugzak moet zo licht mogelijk zijn. Hoofdlamp mee, energiebars in de buitenste jaszak. Thomas en Felix zorgen voor water, RedBull, chocolade, gemberthee en Pringels! Er gaat een “porter” mee om alles te dragen! Met een toch al verhoogde hartslag gaan we met de eerste onderlagen in onze slaapzak liggen. Van slapen komt weinig, en als Geofrey ons om 22: 30 komt wekken, zijn we blij dat we er uit mogen. Het gaat nu echt gebeuren!! We trekken alle lagen over elkaar en zien er uit als Michellin mannetjes! We proppen de pap naar binnen, want we moeten eten!! Geofrey komt met de gevulde camelbag, die meteen bevriest. We gaan op pad. De volle maan verlicht ons pad en het lijkt allemaal heel surrealistisch! Het is ongelofelijk zwaar. Stapje voor stapje klimmen we naar boven, onder de bezielende leiding van onze gidsen. Af en toe wordt er letterlijk water, of liever gezegd ijs, of Red Bull naar binnen gegoten. We hebben twee paar handschoenen aan, dus we worden gevoerd! De route wordt verlicht door de hoofdlampjes van de klimmers. Het is net een lampionnenoptocht. Bij Hans Meyer Cave ( 5550m) krijgen we gemberthee. Het is nu maandagochtend 22 juli 4.20 uur. We gaan op weg naar Gilman’s Point. Het is een hele zware fysieke inspanning, maar opeens zijn we bij Gilman’s Point, we kunnen het bijna niet geloven! Het is nu (18:00 uur)We horen Sheeva en Rolf al praten! Van hieruit lopen we in verhouding, makkelijk naar Stella Point (5752m)om vandaar uit de laatste klim te maken. We geloven er in!! Het gaat ons lukken. Het laatste is onnoemelijk zwaar, we zijn uitgeput en de hoogte eist zijn tol. Dankzij onze gidsen komt het bord Uhuru Peak in zicht! We vallen huilend in elkaars armen! Thomas en Felix knuffelen en feliciteren ons! Het is nu 7:30 uur! Ze geven aan nooit aan ons getwijfeld te hebben. We maken de foto’s om daarna snel af te dalen. De afdaling valt vies tegen. We gaan een soort van skiënd naar beneden door metershoog grind. We dalen snel af naar Barufo Camp. Hier krijgen we drinken en snacks. We schrikken ons dood, wanneer Thomas zegt dat we nog 11/2 uur moeten afdalen naar Millenium Camp. Uitgeput komen we daar aan en daar heeft Thomas nog een verrassing: we mogen even uitrusten, lunchen en daarna gaan we nog verder afdalen naar Mweka Camp(3100 m) nog eens 11/2 uur lopen! Het is een afdaling over een rotsig stijl pad. Een werklijke aanslag op onze benen! Wanneer we eindelijk in Mweka Camp zijn kunnen we bijna niet meer op onze benen staan. We beseffen eigenlijk nog niet goed wat we hebben gedaan! We proberen wat te eten en gaan dan heerlijk naar bed, dromend over onze prestatie! Om twee uur ‘s nachts worden we allbei wakker en kletsen we nog lang over deze bijzondere ervaring!!
21/07/2013 – 22/07/2013 Naar de top!
Voor de thuisblijvers: indruk van het laatste deel naar de top.
[weaver_youtube id= eZ3laBr-FWc sd=0 percent=100 ratio=.5625 center=1 rel=0 https=0 privacy=0 showinfo=0]
Het lied Malaika gezongen tussen Hans Meyer Cave en Gillman’s Point op de Kilimanjaro, hoogte 5.500m tijdens de Adamas beklimming 3/2012 met Prive Safari.
Zondag 21 Juli 2013 at 10:38 am
Wat een dag, zwaar, heel zwaar! Maar vanmiddag kunnen slapen nu (17:00 red.) weer eten, spaghetti en dan om 18.30 weer slapen met het grootste gedeelte van onze kleren aan die we vannacht aan doen met lopen. We hebben net briefing gehad, we moeten vannacht 5 lagen kleding over elkaar incl. regenjas en regenbroek en zo min mogelijk in de rugzak. De gevulde camelbag is het allerbelangrijkste. Om 22.30 worden we straks weer gewekt en om 23 uur weer eten, een soort havermout pap, eieren en brood. Om 23.30 begint de grote race Marcel die steeds het blog up to date hield is vanaf morgen ochtend onderweg naar onderaan de berg hier (zal zo goed en zo kwaad als het gaat het blog bijhouden red.) We zullen via Sms laten weten of we de top hebben bereikt. We vragen of ze het op onze Facebook pagina willen melden…… Maar of dat lukt ?
Oh ja, mam je hebt Linda en mij een verassing belooft voor als we terug zijn, ik heb er aan lopen denken, maar een warme douche en een echte cappuccino vinden we al een super cadeau!
Jullie zijn natuurlijk ook nog even benieuwd hoe het gaat met de hoogte ziekte ? Linda heeft vanaf dag 2 diamox moeten slikken, ik heb totaal nergens last van zelfs nog niet eens misselijk of hoofdpijn. Diamox heeft te maken of je lichaam zich snel aan kan passen aan de omgeving. Ook het plassen en veel drinken is hier een groot onderdeel van. We hebben geen enkele chroom meer. Zitten op de poepdoos met de wc tent open, alles wat ons inspanning kost lappen we aan onze bergschoenen. Wij vinden het super spannend!! Dag lieve blogspotters xxxx
21/07/2013 Zondag Van 3rd Cave’s camp naar Schoolhut, vlak onder de top.
Vandaag van 3rd Cave’s camp naar Schoolhut, het laatste camp onder de top.
Bij aankomst in Schoolhut goed eten, daarna slapen en vannacht waarschijnlijk net voor middernacht wakker worden en weer stevig eten om aan de toppoging te beginnen.
Zondag 21 Juli 2013 at 10:38 am
“Kort berichtje voor nu. Het is zover, we zijn aangekomen in School Hut. Gaan vannacht een poging wagen om de top te bereiken. Het is ongelofelijk spannend!!”
Van 3rdCave naar Schoolhut, Adamas beklimming 03/2012
Schoolhut, het laatste camp onder de top, Adamas beklimming 03/2012
Schoolhut
Zaterdag 20 juli, dag 5, 3rd Cave’s camp 3.971m.
van Pofu naar 3rdCave, Adamas beklimming 03/2012
Pofu – 3rdCaves, Adamas beklimming 03-2012
Zaterdag 20 Juli 2013 at 11:18 pm
Pofu Camp naar 3th Cave Camp, een afstand van 8 km.
Vanmorgen stonden we voor de eerste keer echt binnen de tijd klaar. Om 8 uur vertrokken we en liepen vandaag een best makkelijke route vergeleken met die van gister. Het zijn tochten waarbij je alleen om je heen kan kijken wanneer je even op adem wil komen of een foto wil maken. Je hebt je ogen goed nodig om te zien waar je de volgende stap wil gaan zetten. Onder leiding van onze assistent, guide Felix, kunnen we onze ademhaling goed doseren maar als we op de plek zijn waar onze tent staat zijn we het al gauw kwijt. We lopen veel te hard naar ons wc tentje en zitten dan op dat mooie houten potje flink uit te hijgen, je voelt meteen wat je hartslag doet. Ook wanneer we op ons matje neervlijen nadat we onze klusjes voor de nacht hebben gedaan voel je je hart in je keel te keer gaan. Zelfs wanneer je in de slaap zak probeert te draaien. Dat ding loopt zo taps toe dat het een kunst is om te draaien als je ergens jeuk hebt moet je hem helemaal open ritsen, je kan je been niet optrekken we zitten echt in een cocon. Onder in onze slaapzak hebben we een soort voorraadkastje gemaakt met de kleren die we de volgende dag aan doen zodat ze dan al lekker warm zijn.
Onze lijven hebben ons tot nu toe fantastisch geholpen we hebben nog geen enkele spierpijn, nou hoop ik dat ik dat niet te vroeg schrijf want de meest moeilijke 2 dagen komen er nog aan .
Ook die stomme oedeem arm wuift me toe. Van onze schoenen hebben we, dankzij Tjalling, heel veel profijt. Ook de andere materialen van Soellaart hebben gemaakt dat we ook de 5e goed zijn doorgekomen.
Net gegeten en straks op tijd naar ons tentje we hebben ons al gewassen om er straks zo in te kunnen duiken want wanneer de zon is verdwenen is het meteen al heel koud en moeten we er niet aan denken de avond klusjes nog te moeten doen.
Zeker vanavond moeten we vroeg zien te gaan slapen omdat we morgen veel eerder vertrekken om op tijd in School hut aan te komen. Als we er in liggen is het natuurlijk nog heerlijk kleppen. We hebben vreselijk veel lol samen en er wordt wat afgelachen “we zijn bijna elkaar”. Dan lekker slapen, ik samen met mijn zakdoek die ik overal met me mee draag. We hebben allebei de kriebels nu het zo dicht bij gaat komen.
Voor iedereen die het blog volgt, dikke kus xxxxx
Trix en Linda
19/07/2013 Vrijdag 19 juli, dag 4, Pofu Camp 4040 meter
Tussen Moirhut en Pofucamp
Vrijdag 19 Juli 2013 at 10:37 pm
Na een zeer koude nacht, met ijs op de tenten (en dan te bedenken dat we wel vier keer per nacht moeten plassen in de plastent die wel een kilometer verderop staat) worden we weer door Geofrey om 6:30 wakker gemaakt. Ditmaal met thee en warm water tegelijk, want Thomas wil om 8:00 Mzungu ( white people) time vertrekken. We zijn dit keer redelijk op tijd. De tocht begint met een zeer steile klim. We zijn direct buiten adem, maar dankzij Felix, de assistent gids die ons goed in de gaten houdt, hebben we het ritme snel te pakken. Hij past het tempo aan, let op onze ademhaling en zorgt ervoor dat we drinken. De tocht gaat door een vulkanisch landschap, met prachtige vergezichten. We komen ogen tekort, vooral omdat we goed op moeten letten waar we lopen, want het is klimmen en klauteren over grote rotspartijen. Het is stijgen en dalen en er zitten bijzonder pittige stukken tussen. Na een tocht van bijna 41/2 uur komen we uitgeput bij het kamp aan. We storten neer in een stoel en genieten van het uitzicht. We zitten hoog boven de wolken. De top van. Mount Meru steekt er net boven uit en als de bewolking iets dunner wordt kun je Kenia zien liggen. Achter ons rijst Kibu op, de piek van de Kili die we gaan beklimmen. Het is nog moeilijk voor te stellen, het ziet er zo indrukwekkend uit. Om 14: 15 wordt de lunch geserveerd.
De lunch was weer heerlijk, zoals de Swahili zeggen. Linda begint al te kokken als ze iedere dag datzelfde luchtje ruikt. Ik denk dat het te maken heeft met het ziek zijn van de 2e dag toen ze moest eten van onze gids terwijl ze zo misselijk was. Ze droomt van een bruin broodje warme geitenkaas met honing en pijnboompitjes. Mmmm. We eten nog niet de helft van wat we iedere maaltijd voor geschoteld krijgen, het is gewoon te veel. Na de lunch hebben we eindelijk sms bereik en kunnen we laten weten hoe het gaat en zorgen dat het blog weer bijgewerkt kan worden (dank je lieve Marcel). Inmiddels vallen onze ogen dicht en wordt ons aangeraden even te gaan slapen, dat hadden we inmiddels zelf ook bedacht deze dag was een ware aanslag op onze lichamen.
Oh wat lagen we lekker met de zon op onze tent. We werden wakker van de geluiden en kreten van ons kili team die we zo n plezier met elkaar horen maken. We liggen nog heerlijk even te kleppen en zien alle gekregen geluks poppetjes, ogen en beestjes aan onze rugzakken hangen en denken aan thuis, aan het feest en alle fijne familie en lieve vrienden die we om ons heen hebben, de talloze lieve berichtjes en epjes die we echt met ons meenemen.
Om 18 uur er uit want dan staat de soep weer op tafel! Zo lief die Geofrey die ons iedere keer weer wil verassen maar helaas komt het langzaam onze bergschoenen uit. Vanavond potatoes with basil, chicken and bhhhh !
Iedere dag gaat het beter wat betreft onze voorbereidingen we zorgen voor we gaan eten dat alles klaar ligt voor de nacht. Slaapzakken uitgerold, hebben ons al gewassen voor zover je gewassen kan noemen, onze kleding zit weer goed afgesloten in zip zakken behalve de hoofdlamp onze grote vriend want na het eten is het al pik donker buiten. Als we ons op maken voor de nacht roept Chiva onze lieve nieuwe Zwitserse vriendin. Ze staat buiten onze tent met een bord spaghetti. Ze had gehoord dat Linda daar zo n trek in had, Linda viel direct aan en zat te genieten van dat heerlijks maar vooral van wat voor lieve mensen we hier weer ontmoeten.
Voor allemaal een welterusten kus vanaf een onvoorstelbare plek op aarde. Oké nog eentje dan Xxx
Pofu camp -Adamas beklimming 03/2012
18/07/2013 Shira One Camp (3.508m) naar Moir Hut (4.166m) over het Shira Plateau.
Trix en Linda Moir Camp
Trix en Linda Moir camp
Donderdag 18 Juli 2013 at 6:36 pm
Na een goede nacht is Linda weer bijna hersteld. De misselijkheid blijft, maar verder gaat het prima. Gelukkig maar, want gisteravond zag het er niet goed uit. Thomas, onze gids heeft haar gedwongen te eten, hij schepte veel op en bleef net zolang zitten tot ze klaar was. Dit is waarschijnlijk haar redding geweest!
Na het kopje thee, het bakje warm water, het ontbijt, en het ongeduldige rondhangen van Thomas, aangezien we telkens te laat zijn, gaan we op pad. De dag begint meteen met veel klimmen, behoorlijk zwaar, veel geklauter over rotspartijen en steile afdalingen. Gelukkig is Leo onze gids vandaag, “pole, pole”. Niet gek te krijgen, met ons geplas en gefotografeer! We lopen ondertussen met z’n vieren. We zijn aangesloten bij Sheeva en Rolf, een stel uit Zwitserland, ontzettend lieve mensen met wie wij de top hopen te bereiken. Na 3 1/2 uur bereiken we de lunchplek. We krijgen patat, salade en kip. Uiteraard weer veel te veel! We zingen nog even voor Geofrey die zegt dat hij jarig is, wat hij erg kan waarderen.
Na de lunch maken we ons op voor het 2e gedeelte van de klim. Inmiddels zijn er flink wat wolken gekomen, en door de wind voelt het meteen een stuk kouder aan. Stapje voor stapje, pole pole, lopen we achter elkaar aan, Ik loop achter Linda en onder ons geklep door voel ik me zo ontzettend gelukkig dat ze is opgeknapt. Vannacht heb ik me echt zorgen om haar gemaakt , ik weet tenslotte ook niet hoe lang dit zou gaan duren .
Vanmiddag begon mijn maag en hoofd een beetje raar te doen, we twijfelen niet en hebben tenslotte niet voor niets ibuprofen en immodium mee. Het was een prachtige tocht ondanks de zwaarte, geweldige rotspartijen die ons doen denken aan de klimmuur in Spaarnwoude en de zware oefeningen die we van Sabine en Sharony opkregen in de sportschool, ze komen ons nu zó goed van pas.
Léo neemt ons in de maling wat betreft waar het tenten kamp is opgeslagen, hij verteld ons dat we nog 2 toppen te gaan hebben maar wij we vinden het eigenlijk wel genoeg voor vandaag. Om 15.15 zijn we op onze slaap plek (Moir hut, 4166 m). Van een afstandje zien we dat onze tenten al opgezet zijn. We zijn allemaal blij er wordt gezongen en gedanst en natuurlijk doen we mee. We voelen ons allebei moe maar best aardig en mogen kiezen of we nog mee doen aan een acclimatisatie klim naar 4305 m. We keken elkaar aan en dachten hetzelfde.
Mijn buik rommelde ontzettend en zat niet te wachten op verrassingen Linda heeft na gister ook geen extra energie te verspillen vinden we. We kunnen niet buiten zitten ondanks dat het zonnetje schijnt is het toch te koud. We worden verrast met een teiltje warm water om ons te wassen, ook de thee en zoute popcorn staan al op ons te wachten. Dus vandaar dat wij nu allebei heerlijk even aan het blog kunnen schrijven.
Nu is het 18 uur en Achter ons wordt de tafel gedekt voor het avondeten dat iedere avond bestaat uit soep, groente, vlees of vis en fruit toe en eigenlijk is het ook altijd teveel. Vanavond zijn we van plan er om 20 Uur in te liggen en bereiden ons voor op een koude nacht.
17/07/2013
Vandaag voor het eerst zicht op de top van de Kilimanjaro!
Route: van Forestcamp naar Shira 1 campsite op het Shira plateau.
Guide report:
Latest journal received at 1445 BST on Wednesday 17th July 2013:
“We are now at Shira 1 from forest camp all the 2 pax are doing okay weather were real nice today”
Donderdag 18 Juli 2013 at 2:36 pm
Prima geslapen vannacht! Helemaal niet koud gehad. Zelfs geplast in ons plas tentje! Wat niet meer is dan een houten kist met een gat erin, maar we zijn er blij mee, want het alternatief is nog veel erger. Om zes worden we gewekt door Geofrey, onze “waiter” jawel ….. met een kopje thee. Half uurtje later volgt een teiltje met warm water. Dit is wel nodig want we zien er niet echt uit om door een ringetje te halen! Het ontbijt bestaat uit pap, brood met eieren en worst. Onze gids Thomas staat al ongeduldig te wachten, maar we hebben even uitgelegd dat hij met twee vrouwen op pad is, hoewel je dat niet zou zeggen als je ons nu ziet! Half 8 gaan we op pad en langzaam komen we het regenwoud uit. Na een pittige tocht komen we om 11:30 bij de plek om te lunchen. Het voelt goed om even uit te rusten. Het was zwaarder dan verwacht.
Na de lunch wijst Thomas in de verte aan maar we ongeveer uit komen vanmiddag. We beginnen aan onze ogen te twijfelen als het lijkt dat het na uren en uren maar niet in zicht komt. Wat een tocht, veel zwaarder als dat we hadden kunnen denken maar eindelijk zie ik ons camp dan roep ik naar naar Linda, ik zie wat groens. Linda kijkt om en zegt dat zij inmiddels Groen en geel ziet. Hoe blij kan je zijn als we eindelijk bij onze tent aankomen.
Om 16 uur zijn we aangekomen in het Shira camp 1 Ik voel me K omdat Linda zich niet lekker voelt ze heeft hoofdpijn en het laatste stuk is ze er zelfs misselijk bij geworden. Thomas onze hoofdgids zegt dat ze met 1 pil diamox moet starten. Ze drinkt echt wel genoeg maar heeft geen aandrang om te moeten plassen. In tegenstelling tot Linda die vandaag maar 3 x heeft geplast ben ik wel 6 of 7 x geweest. En dat zou hoogte ziekte betekenen. Vandaag was het maar 7,7 Km. We hadden er zin in vanmorgen we dachten dat valt best mee maar daar kwamen we al gauw achter dat we dat mooi mis hadden. Onze zware trainingen in sportschool zijn echt niet overbodig geweest. Regelmatig stoppen we en vinden dat onze gids af en toe te hard gaat.We Maken veel foto’s hier in het regenwoud, maar of dat goed is vast te leggen zien we thuis wel met die al die dieptes en rotspartijen.
Nu ligt Linda op haar matrasje te wachten dat het straks beter zal gaan, ik baal. Niet alleen omdat Linda niet lekker is maar ook omdat ik dat plateau popcorn wat we voor samen hebben gekregen, nu gewoon zelf aan het naar binnen werken ben. Jullie snappen dat ik hoop dat het heel snel beter met haar gaat ! En vanavond….. dan maar alleen naar de kienavond, en hoop op die leverworst voor Linda. !!!
Vanwege het ontbreken van een “rechtstreeks” verslag, hierbij wat beelden van wat ze vandaag gezien hebben: voor de eerste keer de top van de Kilimanjaro!
Shira 1 campsite op het Shira plateau met zicht op de top van Kili – Adamas beklimming 03/2012
Op deze campsite wordt er overnacht.
16/07/2013
Vandaag gestart met goed weer voor de Kilimanjaro beklimming!
3 daagse weersverwachting Kilimanjaro Airport (hoogte 894 meter).
Helder weer, lichte wind uit zuid oost, temperatuur overdag 24C, temperatuur nacht 17C, vorstgrens 4.600m loopt op naar 4.800m.
Kilimanjaro weather forecast 16/07
Lees hier het dagprogramma met filmpje van mooie, maar hobbelige, tocht naar de Londorosi gate.
“Na een ietwat onrustige nacht, stroomuitval, terwijl alles nog moest worden opgeladen, worden we om 7:30 opgepikt door Thomas, de hoofdgids, en de crew. Met 7 prachtige zwarte mannen in een land cruiser op weg naar de Kili. Na een Tanzaniaanse korte tussenstop, komen we aan bij de Londorossi Gate. Hier aangekomen weten we niet wat we zien. Het ziet zwart van de mensen. Dragers, gidsen en een paar verdwaalde toeristen. Vanaf de gate doen we een stukje Camel Trophy naar het startpunt op 2424m. Eerstvolgende uitje wordt Walibi, geen enkel punt meer! Hier aangekomen dekt Thomas de tafel en bereidt Salomon (onze nieuwe vriend de kok) de lunch.
Als twee prinsesjes zitten wij in de schaduw te genieten van het spektakel. Nog geen meter gelopen!. Wij snappen dat jullie enorm trots op ons zijn! Was flink dooreten! Om half twee gaan we op pad. Onze assistent-gids Leo gaat voorop, vanaf de eerste stap is het ” pole, pole”!
We wandelen in een uitermate rustig tempo door het regenwoud. De kreet ” pole, pole” wordt meteen duidelijk, want het stijgingspercentage is enorm! Na een tocht van 3 1/2 uur komen we bij het Forest Camp op 2821 m. Het lijkt het Gardameer wel! 10- tallen kleine tentjes worden opgebouwd! Het wachten is op ons team. Eenmaal gearriveerd wordt onze slaaptent en toilettent opgezet en gaat Salomon koken. We zitten met z’n tweeën in een tent, terwijl de hele crew in een tent naast ons zit te lachen en kletsen. Het is ondertussen 8 uur en nog steeds geen eten! Nog 20 Afrikaanse minuten! Maar als het er eenmaal op tafel staat is het veel en lekker. Daarna naar de tent waar het uiteraard weer een grote georganiseerde chaos is! Lekker slapen! Verhaal plas tentje komt morgen Voor de insiders: 1 gehad, nog 9 te gaan.”
Forestcamp:
Kilimanjaro beklimming dag 1 Forestcamp, Adamas beklimming 03/2012
